Als we maar hard genoeg in iets geloven, dan gebeurt het. Toch? Zo is het bij mij wel een beetje gegaan. Na mijn vorige relatie kreeg ik last van een soort millenials moeheid. De trend van altijd op zoek naar meer en beter. Je status laten afhangen van de hoeveelheid reizen buiten Europa. En het liefst 10 studies en 35 bestuursfuncties tegelijk doen. Vervolgens nog steeds niet tevreden zijn en als het even tegenzit een burn-out te pakken. Ook op Tinder kon ik me aan deze trend storen. En toen kwam het moment: “Misschien moet ik maar met een boer op date”…..
Waar komt die logica ineens vandaan hoor ik je denken? In mijn ogen staan boeren vaak lekker nuchter in het leven. Ik heb stoere, grote mannen voor ogen die niet snel van hun stuk geslagen zijn. En zeker niet wispelturig zijn. Wanneer ze ergens voor gaan, dan gaan ze er ook voor de volle 100% voor. Een persoon waar je op kunt bouwen. Niet iemand die je zomaar in de steek laat. Niet iemand die gevoelig is voor wat de buitenwereld denkt en hoeveel likes ze krijgen via social media (als hij dat überhaupt heeft).
Goed. Met die overtuiging in mijn hoofd ging ik vrolijk verder swipen op Tinder voor wat tijdverdrijf. En je raadt het al. Daar kwam een boer voorbij. Weinig foto’s. Een foto van de boerderij (uiteraard), een foto met hond (groot pluspunt) en een foto met een bruid (ik mag hopen dat dit zijn zus is en niet zijn ex-vrouw). Eindconclusie: like! En al snel had ik er een nieuwe match bij. Gematcht met de boer.
Na een aantal korte gesprekjes via Tinder vroeg de boer of ik wilde afspreken. Lekker direct, geen poespas. Top dit. En ik zei ja. Wat we gingen doen was simpel: een wandeldate. Het was namelijk in coronatijd, de kroegen waren dicht en thuis afspreken met een vreemde man was uiteraard niet vertrouwd.
Voorafgaand aan de date was ik bij een vriendin. En ineens dacht ik: god, waar heb ik nu weer ja op gezegd? Heb ik hier eigenlijk wel zin in? We hebben amper gesproken via Tinder en ik weet alleen dat het een boer is uit Groningen. Dan heeft hij straks zo’n extreem Gronings accent?! Een Drents accent trek ik nog wel, maar Gronings vind ik absoluut onaantrekkelijk.
Met frisse tegenzin liep ik richting de Grote Markt. Op zoek naar een boer. Al snel kwam er iemand mijn kant op lopen. Lekker ongemakkelijk kijk we elkaar aan. Ben jij het? Ja, ja. Oké. Hoiiiiiiiii. Hij stelde zich voor en ik hoorde gelijk een ander accentje (Gelders)… Gezellig en wat een opluchting! Ik krijg weer vertrouwen in deze date en ben blij verrast met wat ik zie.
We struinen richting het Noorderplantsoen en onderweg praten we over van alles en nog wat. Voorgaande Tinder dates, familie en af en toe zit hij even te peilen of ik een echt ‘stadsvrouwtje’ ben. Daarentegen zit ik vooral te peilen of hij niet té boers is. Hij geeft aan dat zijn leven vooral om de boerderij draait maar dat hij het in de toekomst wel anders zou willen en ook wel op vakantie wil gaan. Hier gaan we dan maar mee akkoord.
De wandeldate kreeg al snel een vervolg en deze keer zag ik er niet tegen op. De voorpret kon beginnen. Toch altijd weer spannend bij iemand die je net kent. Je kijkt ernaar uit om diegene weer te zien. Je struint je hele kast door naar een geschikte outfit. Make-upje op. Muziekje aan. Moed inzingen. En let’s go! Tenzij….. er een koe gaat kalven natuurlijk.
Dat gebeurde al bij de 2e date. En dan zit je daar met je goeie gedrag te wachten tot 22.30 uur…. Domper, maar goed het hoort erbij en hij kan daar niets aan doen. Als het daarop aan komt gaat de boerderij wel echt voor. En dat is soms best lastig. Daten met een boer verloopt gewoon een tikkeltje anders, dan anders…
Wil je lekker uiteten? Geen probleem, dat kan dan lekker op zondagmiddag tussen 14.00 en 16.00 uur. En probeer dan maar eens een restaurant te vinden die de dinerkaart aanbiedt. Weekendje weg? Geen probleem. Eén keer per jaar dan. En dan kun je de eerste keer waarschijnlijk net als mij genieten van de zonsopkomst omdat de boer om 5 uur ’s ochtends al begint te woelen en draaien in bed. Vooruit plannen? Geen probleem! Eerst even kijken hoeveel koeien er moeten afkalven in die periode en of ze niet gaan inkuilen. Oja, gaan ze door het weer toch onverwachts inkuilen? Dan gaan jullie plannen mooi niet door.
Ook is het handig om als boer-datende-vrouw eraan te wennen dat je zeker niet alles gezellig samen doet. Wat dacht je bijvoorbeeld van al die leuke etentjes met vrienden? Dat doe je doorgaans zonder boer. De meeste mensen zitten er namelijk niet op te wachten om om 14.00 uur te dineren. Dus dan zit je gezellig aan tafel met een lege stoel naast je. Ook dat went. Maar doe je toch iets samen? Dan is de tijd schaars. Shoppen bijvoorbeeld. Dit moet je tactisch aanpakken. Begin alvast met wat voorwerk zodat je onmiddellijk je slag kunt slaan zodra je de boer van het erf af krijgt. Hier moeten we zijn, dit moet je passen en snel afrekenen die handel!
Zo kunnen we nog wel even doorgaan en aantonen dat daten met een boer anders is dan anders. Maar ik ben natuurlijk niet voor niets bij de boer gebleven. Ondanks dat ik de boerderij soms kan vervloeken biedt het ook mooie dingen. De boer is namelijk altijd vlakbij huis. Je woont vrij. Je leeft veel buiten en met dieren. En mijn vooroordelen over de boer zijn bevestigd. Hij is stabiel en ik kan altijd op hem bouwen. Hij verrast me met bloemen (dit hoorde niet bij de vooroordelen, maar is een fijne bijkomstigheid). Hij maakt zich niet druk om wat er van de buitenwereld van hem verwacht wordt. Hij trekt zijn eigen plan….
….. en ondertussen probeer ik zijn eigen plan hier en daar wat bij te sturen naar ‘ons plan’. Dan kan het alleen nog maar leuker worden. En wie weet is de lege stoel tijdens de etentjes dan wat vaker gevuld!😉